A continuación reproduzco este artículo cuya fuente original es DEFENDE O MONTE PITUCO. El calendario al que hace referencia constituye un aperitivo de lo que en breve será una macroexposición fotográfica sobre las piedras más destacadas y originales del rural pontevedrés.
————————————————————————

“A riqueza lítica do municipio de Pontevedra é ampla e variada. Ademais das pedras que serviron aos nosos devanceiros para edificar boa parte das casas que habitamos, hai moitos espazos senlleiros nos que a pedra cobra un gran valor. Unha das caras mensuais do calendario deste ano dedícase ás grandes pedras dos nosos montes, con fotografías de Federico de la Peña”.
Coa prensa deste sábado distribuíuse un calendario gratuito do Concello de Pontevedra, producido polo Gabinete de Comunicación e pola Alcaldía. Felicitamos os seus promotores pola fantástica idea de achegarlle á cidadanía estampas dos montes que rodean a cidade, por elixir pedras e petroglifos para representar os 12 meses do ano; porque cada vez que un dos destinatarios deste almanaque dirixa a súa ollada a estas fotografías, estaranse poñendo en valor os elementos retratados, estarase invitando a coñecer estes fragmentos de natureza e de (pre)historia, cultivarase un sentimento de arraigo e de orgullo colectivo, de aprezo por estes tesouros cheos de simbolismo.
Xaneiro: Pedra Longa de Valadares, Marcón.

Febreiro: Petroglifo na Abelleira, Campañó.

Marzo: A Casa da Moura, Ponte Sampaio.

Abril: Interior da Pena Miranda, A Canicouva.

Maio: Pedra do Sapo, Lourizán.

Xuño: Petróglifo de Mato das Cruces, A Esculca, Salcedo.

Xullo: Pedra na Canicouva.

Agosto: Outeiro dos Cornos, Ponte Sampaio.

Setembro: Barca de Pedra, O Castrove, Campañó.

Outubro: Pedra Cabalgada na Canicouva.

Novembro: Pedra Cabalgada en Verducido.

Decembro: Cachote da Moura, Río Lérez, Santo André de Xeve.

En Marín tamén houbo un tempo no que se experimentou con calendarios temáticos (ver ligazón). Foi no 2011, a piques de estrear o mes de marzo, e basicamente para que un determinado grupo político puidera presumir dos seus “logros” a golpe de cemento e paleta, restaurando lavadoiros. Chamárolle “Recuperación da arquitectura popular galega”.
…Pero volvamos ás PEDRAS…
Na parroquia de San Xulián hai quen chegou a dicir, literalmente, que “as pedras non dan de comer”. (¿?)
En Pontevedra, pola contra, fan calendarios con elas. E rutas de sendeirismo para dar a coñecer as paraxes nas que se atopan. E tamén se lle dá emprego aos especialistas que reciben a encomenda de restauralas, aos que sinalizan a súa localización, aos que fabrican rótulos cos seus nomes, lendas e significados, aos que guían os visitantes que reciben, aos responsables do mantemento do espazo natural no que se atopan…
Grazas ás pedras que uns desprezan, outros si poden “comer” delas.
As imaxes que protagonizan esta homenaxe ás pedras son obra do naturalista e divulgador Federico de la Peña, que está preparando unha exposición que se realizará a principios deste 2015 para divulgar as rochas máis destacadas que se atopan nas parroquias do rural pontevedrés. Nas súas andanzas pola contorna, buscando eses prodixios da natureza, tamén tivemos a honra de que visitara o Monte Pituco e os seus arredores.
Parabéns a Federico de la Peña por esta iniciativa, á que lle desexamos moito éxito.
————————————————————————-
Os recordamos la fuente original de este artículo: DEFENDE O MONTE PITUCO.